Op zondag 24 juli vertrokken vanuit Arnhem en Eindhoven de busjes voor de vakantie in het Zwarte Woud. Treffpunkt: Raststätte Niederissen aan de Autobahn. De eigen boterham en de plaatselijke koffie werden verorberd op het buitenterras. Daarna door naar Bad Peterstal waar we aan het eind van de middag zonder problemen arriveerden. Onze gasten deze week zijn Anja, Janet, Ria, Karen, Alexander en Stefan. Reiseleiterin Mien kreeg assistentie van Elly (deze week Ria volgens Mien) , Peter, Leo, Ton en Ad.
Onderweg in de Eindhovense bus werd er tijdens de rit hard geoefend op het woord REISELEITERIN. Mien hield stug vol dat het reiseslauterin was, maar na de suggestie het zingend te doen, kreeg ze het toch voor elkaar. Dat moest vastgelegd worden op de telefoon en worden gedeeld. De sfeer zat er toen al goed in. De ‘Eindhovense’ bus komt als eerste aan bij het Gesundheitshotel.
Maandag: Na het ontbijt reizen we met de trein naar het stadje Offenburg. Aangemeld bij de BundesBahn en helemaal gratis met z’n allen – inclusief heel veel schooljeugd en fietsers – de trein in. Het was erg warm in de trein. In de stad shoppen we, doen terrassen, eten een ijsje, zoeken de mikwe (Joods badhuis) dat gesloten is en wandelen door het historische centrum. We reizen met de trein terug naar het hotel, waar we dineren. Voorgerecht soep met witte ballen, (Griesnockerlsuppe).
Dinsdag: deze dag staat de Mummelsee op het programma. Een meertje bij het stadje Seebach, een drukbezochte attractie. Als eerste staat koffie met Schwarzwalderkirschtorte – een 24 letterwoord – op het menu. Volgens Ton van een heel goede bakker. We wandelen rond het meer en shoppen in de aanwezige toeristenwinkeltjes. Bij het meer maken we 2 groepsfoto’s. De 2e versie, dankzij Mien worden voor even alle strandstoelen geconfisqueerd, vindt onze Reiseleiterin zo mooi, dat deze een plek op de voorpagina van de reisgids 2023 verdient. En voor vertrek is er een verrassing: voor iedereen is er een ‘Bockwurst oder Bratwurst mit Brot’ geregeld. Jammie!!!!
Woensdag: Met onze zes reizigers vertrekken we naar Bad Wildbad om bij ‘Wanderparadies Sommerberg’ het baumwipfelpfad te doen. Via een houten pad ga je naar een uitzichtpunt tot boven de boomtoppen. Helaas, de verlengde bus begeeft het op vijf minuten van deze locatie. We verzamelen in het bijbehorende restaurant op het terras met een magnifiek uitzicht en wachten op hulp. Leo is bij de bus. Van het wandelen komt weinig. Dus we besluiten daar eerst iets te eten. We bestellen simpel. Bijvoorbeeld 5 porties frie soep etc.. Het duurt en duurt voor er iets op tafel staat. Algauw blijkt waarom: de kokkin las de bestellijst verkeerd en staat schnitzels te bakken voor bij de friet. Ook maakt zij onder meer drie salades die niet besteld zijn. Wij laten ons de friet met schnitzel goed smaken, nadat onze Reiseleiterin eerst met de restaurantmanager heeft gesproken dat enkel dat wat besteld is afgerekend wordt. Het werd op deze manier een lekkere en errug goedkope lunch.
Na veel heen en weer gebel over de kapotte bus, bleef deze voorlopig achter in Bad Wildbad, op de plek waar hij de geest gaf. Via via werd de Duitse ASB (Arbeiter Sameritaner Bund) gecharterd, die Gerd en zijn partner (voor ons Hermien) stuurden om ons in een schoolbus veilig naar Bad Peterstal te vervoeren. Dit vrolijke koppel vergezelde ons de rest van de vakantie. Wim van R. is gearriveerd om het werk van Leo over te nemen, die vanwege droeve familie-omstandigheden naar huis gaat.
En dan is er nog het verhaal van de ‘Liktor’. Reiseleiterin Mien zag onderweg (we hebben daar helaas geen foto’s van) heel veel bomen met een witte stam. Mien wist te vertellen dat dit veroorzaakt wordt door de ‘Liktor’, een tor die een witte stof op de boomstammen afscheidt. Het gevolg: over 100 jaar zijn alle bomen aangetast en wordt het Zwarte Woud zo goed als zeker het ‘Witte Woud’ genoemd. Chauffeur en omgevingskenner ‘Gerd’ werd dit verhaal voorgelegd en hij bevestigde het bestaan van de ‘Liktor’ volgens Mien. Er werd zelfs een fotootje van de ‘Liktor gevonden’.
Donderdag staat een bezoek aan Freudenstad gepland. Deze stad heeft het grootste marktplein van Duitsland met een daarop een ‘Wasserspielplatz”. Eerst geniet bijna iedereen van een ‘Eiskaffee’ en daarna wordt het centrum van deze stad bezocht. Stefan schaft op de markt een bijna compleet nieuwe garderobe aan. ‘Gert en Hermien’ gidsen ons naar en van dit stadje over een nieuwe route vanaf ons hotel met nog meer schitterende natuur en uiteraard zien we weer witte boomstammen. Zo het echt zijn, die ‘Liktor’??
Vrijdag gaan we onder leiding van ‘G&H’ naar Glasblazerij Dorotheenhütte in Wolfach. We bezoeken het museum, de winkel met hun permanente kerstafdeling met een ‘echt’ snurkende kerstman. We kijken ook naar een film over het glasbewerkingsproces. Daarna rijden we door naar Gengenbach, een stadje waar de tijd lijkt te hebben stilgestaan. Een fraaie beleving van vele kleurige vakwerkhuisjes, restaurantjes, kerken etc.. Voor een programmaonderdeel in de avond rijden we naar Oberkirch. Het ‘diner’ doen we bij een kebabzaak. In het gemeentepark treedt vanaf 20 uur coverband ‘Feldsalad’ op. Muziek uit de oude doos van zangers uit de 80-er en 90-er jaren. Jammer dat de busafspraak met ‘G&H’ om 22 uur stond en we weg moesten toen de muziek nog speelde. Maar: het was genieten van FELDSALAD. Een heerlijk avondje uit.
Zaterdag: ‘Gert & Hermien’ waren om 10.30 uur bij het hotel voor een laatste keer toeren. We gaan naar de Vogtbauernhof in Gutach, een openlucht museum. We picknicken daar en bezoeken met Karin en Janet een heel moeilijk toegankelijke hooizolder. Hiermee werd aan de slogan van de SRG, dat alles mogelijk is tot het tegendeel nee zegt, uitvoering gegeven. Op het terras genieten we van een heerlijke coupe ijs. De poging hier nog een groepsfoto te maken, lukte helaas, ondanks een strak uitgevoerde regie van de reiseleiterin, niet. Terug bij het hotel nemen samen afscheid van ‘Gert & Hermien’. Inmiddels was Gerda met de bus gearriveerd en werd welkom geheten. Ook de barbecue was al aangestoken en konden we met alle hotelgasten een vorkje prikken buiten op het terras voor het hotel.
Zondag: het was vroeg reveille!! Na het ontbijt reden we om circa half negen aan. Bij Raststätte Daxweiler werd buiten aan de picknicktafel de lunch genuttigd en vervolgden wij onze weg. Keurig op tijd arriveerden we in Eindhoven en Arnhem waar we afscheid namen van onze reizigers. Al met al een heel mooie vakantie, waarvan Anja, Ria, Janet, Karin, Alexander en Stefan, net als de medewerkers, genoten hebben.